celikci
New member
Geçtiğimiz yıl Ramazan Bayramı’na sayılı günler kala milyonları memlekete gitme telaşı sardı. Özel bir şirkette engelli takımında çalışan genç, bir yılın akabinde otobüsle memleketine gitti. Bayram dönüşü otobüs bileti bulamayan engelli personel, gecikmeli gittiği işyerinde hayatının şokunu yaşadı.
Devamsızlık sebebiyle tazminatsız işten kovulan engelli emekçi, hukuk çabası başlattı. İş Mahkemesi’nin yolunu tutan mağdur emekçi, kelam konusu şirkette 4 yıl 11 ay 29 gün boyunca ağır bir iş temposuyla çalışmış olduğunu, haklı sebep ve ihbarda bulunulmaksızın işten çıkarıldığını öne sürdü. Beden işlevlerinin yüzde 40’ını kullanamadığını, davacının dini ve ulusal bayram denilmeden çalıştırıldığını ve bu devirlerin fiyatlarının ödenmediğini, patron tarafınca yıllık müsaade verilmediği üzere, yıllık müsaade fiyatı de ödenmediğini, davalı işyerinde çalıştığı müddet boyunca işyeri müdürü tarafınca daima hor görüldüğünü, hakaret edildiğini lisana getirdi.
Engelli olması sebebiyle işten çıkarmak için daima bir mazeret arandığını ve hakkını araması engellenmeye çalışıldığını, işyerinde uygulanan mobbing kararı manevi ziyan görmesi sebebiyle 5 bin TL manevi tazminat talebinin kabul edilerek davacının ziyanlarının karşılanması gerektiğini argüman ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık müsaade alacağı, fazla çalışma alacağı ile genel tatil alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti.
Davalı şirket ise davacının otobüs bileti bulamadığı için devamsızlık yaptığını öne sürdü. Davacının bayramın bitimini takip eden birinci iki iş günü art geriye iki iş günü işe gelmediğini argüman etti. Mahkeme; davanın reddine hükmetti. sonucu davacı temyiz edince devreye giren Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, yıllar daha sonra emsal nitelikte bir karara imza attı.
EMSAL NİTELİKTE KARAR
Milyonlarca emekçiyi ilgilendiren kararda, davacının bayram dönüşü bilet bulamamasının insani bir durum olduğu hatırlatıldı. Kararda şu biçimde denildi:
“Davalı patron davacının işyerine mazeretsiz olarak 2 iş günü art geriye gelmemesi sebebiyle iş akdinin haklı sebeple feshedildiğini savunmuştur. Davacı 08.10.2014 tarihinde bayram dönüşü bilet bulamadığını, annesinin işyeri yetkilisini arayıp bilgi verdiğini, bindiği aracın arızalandığını kente geç saatte geldiğinden işe gidemediğini tez etmiştir. Davacının ustası olduğunu belirten davalı şahidi da davacının annesinin telefon açtığını ve davacının bilet bulamadığını işe bir gün daha sonra geleceğini dediğini, sonraki gün işyerine davacının gelmediğini, sabaha karşı 05.00 sıralarında davacının Bolu’da trafikte olduğunu belirten bildiri attığını beyan etmiştir.
Davacının bilet bulamaması sebebiyle işe gelememesi ve bu durumu patron yetkilisine bildirmesi kararında işe gelmemesinin haklı bir sebebe dayandığı açıktır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/2-g unsuru uyarınca patronun haklı sebeple iş akdini feshinde aranan patrondan müsaade almaksızın yahut haklı bir sebebe dayanmaksızın arkası arkasına 2 iş günü devamsızlık yapması kaidesi somut hadisede gerçekleşmemiştir. Tüm bu açıklamalar doğrultusunda davacının ihbar ve kıdem tazminatlarının kabulü gerekirken reddine karar verilmesi kusurludur. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
Devamsızlık sebebiyle tazminatsız işten kovulan engelli emekçi, hukuk çabası başlattı. İş Mahkemesi’nin yolunu tutan mağdur emekçi, kelam konusu şirkette 4 yıl 11 ay 29 gün boyunca ağır bir iş temposuyla çalışmış olduğunu, haklı sebep ve ihbarda bulunulmaksızın işten çıkarıldığını öne sürdü. Beden işlevlerinin yüzde 40’ını kullanamadığını, davacının dini ve ulusal bayram denilmeden çalıştırıldığını ve bu devirlerin fiyatlarının ödenmediğini, patron tarafınca yıllık müsaade verilmediği üzere, yıllık müsaade fiyatı de ödenmediğini, davalı işyerinde çalıştığı müddet boyunca işyeri müdürü tarafınca daima hor görüldüğünü, hakaret edildiğini lisana getirdi.
Engelli olması sebebiyle işten çıkarmak için daima bir mazeret arandığını ve hakkını araması engellenmeye çalışıldığını, işyerinde uygulanan mobbing kararı manevi ziyan görmesi sebebiyle 5 bin TL manevi tazminat talebinin kabul edilerek davacının ziyanlarının karşılanması gerektiğini argüman ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık müsaade alacağı, fazla çalışma alacağı ile genel tatil alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti.
Davalı şirket ise davacının otobüs bileti bulamadığı için devamsızlık yaptığını öne sürdü. Davacının bayramın bitimini takip eden birinci iki iş günü art geriye iki iş günü işe gelmediğini argüman etti. Mahkeme; davanın reddine hükmetti. sonucu davacı temyiz edince devreye giren Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, yıllar daha sonra emsal nitelikte bir karara imza attı.
EMSAL NİTELİKTE KARAR
Milyonlarca emekçiyi ilgilendiren kararda, davacının bayram dönüşü bilet bulamamasının insani bir durum olduğu hatırlatıldı. Kararda şu biçimde denildi:
“Davalı patron davacının işyerine mazeretsiz olarak 2 iş günü art geriye gelmemesi sebebiyle iş akdinin haklı sebeple feshedildiğini savunmuştur. Davacı 08.10.2014 tarihinde bayram dönüşü bilet bulamadığını, annesinin işyeri yetkilisini arayıp bilgi verdiğini, bindiği aracın arızalandığını kente geç saatte geldiğinden işe gidemediğini tez etmiştir. Davacının ustası olduğunu belirten davalı şahidi da davacının annesinin telefon açtığını ve davacının bilet bulamadığını işe bir gün daha sonra geleceğini dediğini, sonraki gün işyerine davacının gelmediğini, sabaha karşı 05.00 sıralarında davacının Bolu’da trafikte olduğunu belirten bildiri attığını beyan etmiştir.
Davacının bilet bulamaması sebebiyle işe gelememesi ve bu durumu patron yetkilisine bildirmesi kararında işe gelmemesinin haklı bir sebebe dayandığı açıktır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/2-g unsuru uyarınca patronun haklı sebeple iş akdini feshinde aranan patrondan müsaade almaksızın yahut haklı bir sebebe dayanmaksızın arkası arkasına 2 iş günü devamsızlık yapması kaidesi somut hadisede gerçekleşmemiştir. Tüm bu açıklamalar doğrultusunda davacının ihbar ve kıdem tazminatlarının kabulü gerekirken reddine karar verilmesi kusurludur. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”