Ethereum
New member
Ev
Spor Dalları
Mutluluk anlarının gücü: Ngankam’ın hedefi, Hertha’nın ayakta kalma yolunda yardımcı oluyor
Geçmişten gelen harika anlar Hertha BSC’nin bugününe ne kadar da yansıyabilir ve takıma ve hayranlarına yeni bir cesaret verebilir.
Jessic Ngankam topu Freiburg kalecisi Mark Flekken’in yanından geçirerek Hertha Berlin adına eşitliği sağladı.Herbert Rudel/imago
Söylediği gibi: Mutluluğa ve mutlu anlara tutunamazsınız, ancak onları her zaman yeniden arayabilirsiniz. Bu kesinlikle futbol için de geçerli.
Mutlu anların aslında bir takım ve tabii ki taraftarlar üzerinde nasıl bir etkisi olur? Hertha Berlin gibi zorlu bir sezon geçiren bir takımı bir anda forvete getirebilir misiniz? Ve takipçilerini sevdiklerine daha da yakınlaştırmak? Sanırım öyle.
En son örnek, geçen Cumartesi, 2.200’den fazla taraftarın, Berlin’den yaklaşık 800 kilometre uzaklıktaki Freiburg’a sezonun en uzun iş gezisinde Hertha ekibine eşlik ettiği zamandan geliyor. Sonunda yeniden bir mutluluk anı yaşamak ve bu durumda kolektif bir başarı duygusu aramak için son derece zorlu bir yola girmişlerdi.
SC Freiburg’a karşı hak edilen 1-1 beraberlik, Jessic Ngankam’ın Berlin golünü büyük bir güçle atmasıyla aslında küçük bir mutluluk anı getirdi. Olumlu bir etkisi olacak bir eylem. Takımın yaklaşan RB Leipzig maçına öncekinden daha büyük göğüslerle çıkması garanti ve taraftarlar – eminim – çok sayıda Olimpiyat Stadı’na akın edecekler.
30 yıl önce, Hertha erkekleri DFB Kupası yarı finallerinde oynadı
Zor zamanlarda, Hertha’da olduğu gibi mutlu anların son derece nadir olduğu zamanlarda, taraftarlar da geçmişten bu tür anları hatırlayarak ve kendilerini yukarı çekerek kendilerini cesaretlendirmek zorunda. Gerçekten harika anlardan birinin üzerinden tam 30 yıl geçti, bu aslında birkaç hafta süren sarhoşluk haliydi.
Geçen Cuma, 31 Mart, DFB Kupası yarı finalinde güçlü ikinci lig tarafı Chemnitzer FC’ye karşı sevgiyle Bubis olarak bilinen Hertha amatörleri arasındaki efsanevi düellonun 30. yıl dönümüydü. Orada, coşkulu 56.000 taraftarın önünde, Olimpiyat Stadı’nda bir muhabir olarak en duygusal saatlerden birini de yaşadım.
Hertha’nın amatörleri, bir zamanlar üçüncü en yüksek lig olan Mitte sezonu Regionalliga Nordost’ta teknik direktör Jochem Ziegert altında oynarken, kendi profesyonelleri ikinci Bundesliga’nın ortasında zayıfladı. DFB-Pokal’daki zafer yürüyüşü, çocukları Berlin’in her yerinde medya kahramanları ve taraftarların gözdesi haline getirdi. Profesyoneller ilk Bundesliga’da oynama hayallerini gerçekleştiremediyse de, Berlinlilerin futbolda başarı özlemini gidermesi gerekenler çocuklardı.
Malezya gazetesi New Strait Times’ın bile gelişigüzel bir şekilde “makinistlerden, öğrencilerden ve okullu çocuklardan oluşan bir çete” olarak adlandırdığı adamlar, korkusuzlukları, hafiflikleri ve tarafsızlıkları ile hayran kaldılar ve böylece hayranlara inanılmaz mutluluk anları yaşattılar. Dahası, günlük yaşamda da cesaret verdiler çünkü bir yabancı olarak, sözde büyük olana karşı bir mazlum olarak neler başarabileceğinizi gösterdiler.
Oğlanların unutulmaz performanslarından sonra Hertha hakkında nadiren böyle bir coşku yaşadım. Ama o zaten vardı. Nisan 1997’de 1. FC Kaiserslautern’e karşı ikinci ligde 2-0’lık efsanevi galibiyette durum böyleydi, o sırada Olimpiyat Stadı aniden aşırı kalabalıktı ve yükselme çok yakındı. Veya 1999’da Şampiyonlar Ligi’nde Barcelona, Milan veya Chelsea’ye karşı cesur düellolar sırasında ve tabii ki 2009’da, teknik direktör Lucien Favre altında şampiyonluk kupasının oldukça yakın olduğu zaman.
Kulüp için son büyük mutluluk anı – daha çok inanılmaz bir rahatlama – Hertha’nın Hamburger SV’de küme düşmeyi garantilediği 23 Mayıs 2022’ye aittir. Meraklı: Sezon sona erecek olsaydı, bu senaryo aslında kendini tekrar ederdi: Hertha, HSV’ye karşı! Takım küme düşmeden ligde kalmayı başarırsa, Hertha’ya bağlı kalan herkes için daha az stresli olurdu. Ve belki o zaman, eskinin çocukları erdemleriyle, Hertha’nın gitmek istediği “Berlin yolu” için iyi rol modeller olurlar.
Spor Dalları
Mutluluk anlarının gücü: Ngankam’ın hedefi, Hertha’nın ayakta kalma yolunda yardımcı oluyor
Geçmişten gelen harika anlar Hertha BSC’nin bugününe ne kadar da yansıyabilir ve takıma ve hayranlarına yeni bir cesaret verebilir.
Jessic Ngankam topu Freiburg kalecisi Mark Flekken’in yanından geçirerek Hertha Berlin adına eşitliği sağladı.Herbert Rudel/imago
Söylediği gibi: Mutluluğa ve mutlu anlara tutunamazsınız, ancak onları her zaman yeniden arayabilirsiniz. Bu kesinlikle futbol için de geçerli.
Mutlu anların aslında bir takım ve tabii ki taraftarlar üzerinde nasıl bir etkisi olur? Hertha Berlin gibi zorlu bir sezon geçiren bir takımı bir anda forvete getirebilir misiniz? Ve takipçilerini sevdiklerine daha da yakınlaştırmak? Sanırım öyle.
En son örnek, geçen Cumartesi, 2.200’den fazla taraftarın, Berlin’den yaklaşık 800 kilometre uzaklıktaki Freiburg’a sezonun en uzun iş gezisinde Hertha ekibine eşlik ettiği zamandan geliyor. Sonunda yeniden bir mutluluk anı yaşamak ve bu durumda kolektif bir başarı duygusu aramak için son derece zorlu bir yola girmişlerdi.
SC Freiburg’a karşı hak edilen 1-1 beraberlik, Jessic Ngankam’ın Berlin golünü büyük bir güçle atmasıyla aslında küçük bir mutluluk anı getirdi. Olumlu bir etkisi olacak bir eylem. Takımın yaklaşan RB Leipzig maçına öncekinden daha büyük göğüslerle çıkması garanti ve taraftarlar – eminim – çok sayıda Olimpiyat Stadı’na akın edecekler.
30 yıl önce, Hertha erkekleri DFB Kupası yarı finallerinde oynadı
Zor zamanlarda, Hertha’da olduğu gibi mutlu anların son derece nadir olduğu zamanlarda, taraftarlar da geçmişten bu tür anları hatırlayarak ve kendilerini yukarı çekerek kendilerini cesaretlendirmek zorunda. Gerçekten harika anlardan birinin üzerinden tam 30 yıl geçti, bu aslında birkaç hafta süren sarhoşluk haliydi.
Geçen Cuma, 31 Mart, DFB Kupası yarı finalinde güçlü ikinci lig tarafı Chemnitzer FC’ye karşı sevgiyle Bubis olarak bilinen Hertha amatörleri arasındaki efsanevi düellonun 30. yıl dönümüydü. Orada, coşkulu 56.000 taraftarın önünde, Olimpiyat Stadı’nda bir muhabir olarak en duygusal saatlerden birini de yaşadım.
Hertha’nın amatörleri, bir zamanlar üçüncü en yüksek lig olan Mitte sezonu Regionalliga Nordost’ta teknik direktör Jochem Ziegert altında oynarken, kendi profesyonelleri ikinci Bundesliga’nın ortasında zayıfladı. DFB-Pokal’daki zafer yürüyüşü, çocukları Berlin’in her yerinde medya kahramanları ve taraftarların gözdesi haline getirdi. Profesyoneller ilk Bundesliga’da oynama hayallerini gerçekleştiremediyse de, Berlinlilerin futbolda başarı özlemini gidermesi gerekenler çocuklardı.
Malezya gazetesi New Strait Times’ın bile gelişigüzel bir şekilde “makinistlerden, öğrencilerden ve okullu çocuklardan oluşan bir çete” olarak adlandırdığı adamlar, korkusuzlukları, hafiflikleri ve tarafsızlıkları ile hayran kaldılar ve böylece hayranlara inanılmaz mutluluk anları yaşattılar. Dahası, günlük yaşamda da cesaret verdiler çünkü bir yabancı olarak, sözde büyük olana karşı bir mazlum olarak neler başarabileceğinizi gösterdiler.
Oğlanların unutulmaz performanslarından sonra Hertha hakkında nadiren böyle bir coşku yaşadım. Ama o zaten vardı. Nisan 1997’de 1. FC Kaiserslautern’e karşı ikinci ligde 2-0’lık efsanevi galibiyette durum böyleydi, o sırada Olimpiyat Stadı aniden aşırı kalabalıktı ve yükselme çok yakındı. Veya 1999’da Şampiyonlar Ligi’nde Barcelona, Milan veya Chelsea’ye karşı cesur düellolar sırasında ve tabii ki 2009’da, teknik direktör Lucien Favre altında şampiyonluk kupasının oldukça yakın olduğu zaman.
Kulüp için son büyük mutluluk anı – daha çok inanılmaz bir rahatlama – Hertha’nın Hamburger SV’de küme düşmeyi garantilediği 23 Mayıs 2022’ye aittir. Meraklı: Sezon sona erecek olsaydı, bu senaryo aslında kendini tekrar ederdi: Hertha, HSV’ye karşı! Takım küme düşmeden ligde kalmayı başarırsa, Hertha’ya bağlı kalan herkes için daha az stresli olurdu. Ve belki o zaman, eskinin çocukları erdemleriyle, Hertha’nın gitmek istediği “Berlin yolu” için iyi rol modeller olurlar.